Tada se uključuje u Omladinski Pokret, ali zbog čestih hapšenja i torture, uz pomoć jednog mađarskog vojnika, sklanja se u Budimpeštu sve do početka bombardovanja, kada se vraća kući gde ga hapse i otpremaju u nemački logor kod Linca gde je dočekao kraj II. svetskog rata.
1945. godine, po povratku u Titel, uključuje se u obnovu ratom porušene zemlje a zatim zapošljava u novinskom preduzeću ,,Slobodna Vojvodina'' (današnji Dnevnik), kao sekretar redakcije.
Od svoje rane mladosti posvetio se pčelarstvu. Kao seleći pčelar obišao je mnoge predele bivše Jugoslavije, od Fruške gore, Rudnika, Homoljskih planina, Cera, delova Banata do Šator planine u Bosni i dr. Vremenom postaje pravi majstor u proizvodnji: meda, polena, voska, propolisa, matičnog mleča i drugih proizvoda.
Sina Vladimira, od malih nogu upoznaje sa tajnama pčelarstva, koji je sada afirmisani pčelar, kao i unuke Srđana i Igora.
Pčelario je sa 100 do 150 košnica, a sada sa šezdesetak. Veći deo godine provodi na svom pčelinjaku u Gardinovcima sa suprugom Milicom gde nalazi zadovoljstvo i mir.
Posebno se angažovao na popularizaciji pčelarstva, a ostaće upamćen kao veliki pobornik prihranjivanja pčela čvrstom i tečnom hranom, da bi kasnije došao na ideju da to zameni ramom meda preko satonoša, pomoću prstena, za šta je dobio legitimitet na Drugom kongresu SPOS-a 2003. godine.
Kao cenjen i iskusan pčelar, sa poluvekovnim stažom i poznavanjem pčelarstva prisustvovao je Kongresima pčelarstva u zemljama bivšeg SSSR-a, Francuskoj, Australiji, Grčkoj, Poljskoj i Mađarskoj kao i drugim značajnim pčelarskim manifestacijama. U svojim aktivnostima iznosi bogata iskustva na polju pčelarstva, učestvuje i organizuje predavanja, objavljuje članke u medijma a posebno u ,,Pčelaru'' i gostuje na TV emisijama. Bio je pokretač i sudionik mnogih humanitarnih akcija.
Jedan je od osnivača Društva pčelara ,,Jovan Živanović'' u Novom Sadu, SPOJ-a i SPOV-a kao i utemeljivač Festivala meda u Novom Sadu.
Kao ,,živa istorija'' novosadskog pčelarstva i obrazovan pčelar dao je veliki doprinos u izradi našeg sajta, tako da nam je prezentirao veliki broj podataka i fotografija koje je godinama čuvao u svom stanu.
Bata je vrlo prijatan i druželjubiv čovek tako da je stekao veliki broj prijatelja i poštovalaca, tim više što ne žali truda da ih upozna sa svim što ih interesuje iz oblasti pčelarstva.
Za zasluge u pčelarstvu, na predlog SPOV-a, dobio je Orden rada sa srebrnim vencem. Počasni je član društava pčelara: ,,Jovan Živanović'' Novi Sad, SPOS-a i udruženih pčelara Beograda.
Nagrađen je zlatnom medaljom ,,Napredni pčelar Jugoslavije'' i ,,Zaslužni pčelar'' SPOS-a, Diplomom ,, Jovan Živanović'' i Poveljom SPOS-a kao i desetinama diploma, medalja i zahvalnica društava Beograda, Sombora, Kragujevca, Kamenova, Podgorice, Zagreba, Sarajeva, BiH i dr. Sve to krasi zidove pčelarske kuće u Gardinovcima i stana u Novom Sadu.
SVETOZAR (BATA) STEFANOVIĆ
(1925-2007)
Rođen je 1925. godine u Titelu, gde je završio Građansku školu. U aprilskom ratu 1941. sa grupom titelskih omladinaca, pripadnika sokolskog društva, dobrovoljno se priključio regularnoj vojnoj jedinici u Titelu. Posle kapitulacije Jugoslavije vraća se kući, gde ga okupator više puta hapsi i maltretira.
Jedna dve izdvojene rečenice od predsednika udruženja.
Meni
Propisi
- Propisi vezani za pčelarstvo
- Akta društva